ก่อนจะเกิดเป็นเครื่องวัดความเงา

             

ก่อนจะเกิดเป็น เครื่องวัดความเงา

                 ในหลายสิ่งพิมพ์ที่บันทึกไว้ในต่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับ การวัดเงา มีการศึกษาที่เก่าแก่ที่สุดที่ได้บันทึกไว้ว่า ในปี 1914 มีการพัฒนาวิธีการวัดแสงจ้าของกระดาษ Ingersoll "Glarimeter" เครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันได้รับการพัฒนาสำหรับการวัดความเงางาม โดยมีพื้นฐานอยู่บนหลักการที่ว่าแสงโพลาไรซ์เกิดการสะท้อนแสง เครื่องมือที่ใช้ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการสะท้อนรวมโดยใช้องค์ประกอบขั้ว Ingersoll ได้ประสบความสำเร็จและการจดสิทธิบัตรตราสารนี้ไม่กี่ปีต่อมาในปี 1917

Ingersoll

                    ในปี 1922 โจนส์อยู่ในระหว่างการศึกษาความเงางามของเอกสารการถ่ายภาพโดยใช้ goniophotometry พัฒนา glossmeter บนพื้นฐานของการวิจัยของเขาซึ่งให้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเงาการจัดอันดับได้รับมอบหมายจากการประเมินภาพ โจนส์ glossmeter ใช้การกำหนดค่าทางเรขาคณิตของ 45 ° / 0 ° / 45 °โดยพื้นผิวที่ไ​​ด้รับการส่องสว่างที่ 45 °และสองมุมที่สะท้อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและเมื่อเทียบกับวัดที่ 0 ° (สะท้อนกระจาย) และ 45 ° (กระจายการสะท้อน specular บวก) โจนส์เป็นคนแรกที่เน้นความสำคัญของการใช้การวัด goniophotometric ในการศึกษาเงา

                     ในช่วงต้นของการทำงานในปี 1925 โดย Pfund ที่นำไปสู่​​การพัฒนาของมุมตัวแปร "glossimeter" ในการวัดความเงากระจกเงาซึ่งได้รับการจดสิทธิบัตรในภายหลังในตราสาร 1932 Pfund ของรับอนุญาตมุมของวัดที่จะแตกต่างกัน แต่ยังคงมุมมองที่จะ มุมของการส่องสว่าง แสงสะท้อนถูกวัดโดยใช้เครื่องวัดไฟเป็นมาตรวัด 'glossimeter' เป็นครั้งแรกที่ใช้มาตรฐานแก้วสีดำเป็นพื้นฐานสำหรับการตั้งค่าการสะท้อน ในฐานะที่เป็นมุมที่เป็นตัวแปรที่ใช้ในการนี​​้ยังสามารถนำมาใช้สำหรับการวัดเงามันวาวหรือ specular ที่มุมทุ่งเลี้ยงสัตว์ที่อยู่ใกล้

Pfunds Glossmeter

             
                 ฮันเตอร์ในปี 1937 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัยสำหรับสำนักงานแห่งชาติของสหรัฐมาตรฐานการผลิตกระดาษในการกำหนดวิธีการของเงา ในบทความนี้เขากล่าวถึงตราสารที่มีอยู่ในเวลานั้น (รวมทั้งคนที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้) ที่เกี่ยวข้องกับการจัดหมวดหมู่ของหกชนิดที่แตกต่างกันของเงา ในบทความนี้ฮันเตอร์ยังมีรายละเอียดความต้องการทั่วไปสำหรับ glossmeter มาตรฐาน เป็นมาตรฐานในการวัดความเงางามที่นำโดยฮันเตอร์และ ASTM (American Society สำหรับการทดสอบและวัสดุ) ผู้ผลิตตามมาตรฐาน ASTM D523 วิธีการทดสอบมาตรฐานสำหรับ specular กลอสในปี 1939 นี้รวมอยู่วิธีการวัดความเงาที่มุม specular 60 เป็น ?. รุ่นต่อมาของมาตรฐาน (1951) รวมถึงวิธีการในการวัดที่ 20? (เงาสูง) และ 85? (แมตต์หรือต่ำเงา) ASTM มีจำนวนของมันวาวมาตรฐานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องได้รับการออกแบบสำหรับการใช้งานในอุตสาหกรรมที่เฉพาะเจาะจง ในอุตสาหกรรมสีวัดของความเงางาม specular จะทำตามมาตรฐานสากล ISO 2813. มาตรฐานนี้เป็นนามเช่นเดียวกับมาตรฐาน ASTM D523 แม้ว่าร่างที่แตกต่างกัน BS 3900, ส่วนที่ 5, สหราชอาณาจักร DIN 67530 เยอรมนี; NFT 30-064, ฝรั่งเศส; AS 1580, ออสเตรเลีย JIS Z8741, ญี่ปุ่น หรืออาจมีเทียบเท่า